Column Erina: Tikkie

Ik heb een heel klein varkentje naast mijn voordeur. Het is van zilver. Tenminste, het glimt alsof het van zilver is, maar stiekem denk ik dat het een mooi opgespoten samensmelting van allerlei metalen is, met een half-glanzend laagje verf. Lang geleden begon het varkentje zijn leven als spaarpot. Er hebben dubbeltjes in gewoond, samen met kwartjes en stuivers en een zeldzame riks. 

Laatst vroeg ik aan mijn dochter een optelsom te maken van dat dubbeltje, het kwartje en die stuiver. Ze kwam er niet uit. Van een stuiver had ze nog nooit gehoord, terwijl ze uiteindelijk wel meende, dat een kwartje één-vierde deel ergens van moest zijn. Toen ik haar uitlegde dat wij in de guldentijd geen muntjes van twintig, maar van 25 hadden, keek ze me ongelovig aan. Ze dacht echt dat ik akelig had gedroomd. 

Het is nog pas zo kort geleden dat we met guldens rekenden. En we precies wisten dat op de markt zo’n ding een daalder waard was. Toch is er al een hele generatie opgegroeid voor wie de gulden net zo lang geleden is als de fax of de computer die twee huizenblokken besloeg en langzamer rekende dan de telefoon in mijn achterzak. Die geen idee heeft van een dubbeltje, en al helemaal niet weet of ze voor een kwartje is geboren. 

Zo staat eigenlijk ook mijn varkentje al een hele poos spaarpot te zijn, zonder dat hij zich vol laat sparen met euromuntjes. Ik weet niet hoe lang het geleden is dat ik mijn kleingeld automatisch in de varkensbuik stopte, telkens als ik boodschappen had gedaan. Het was van alles door elkaar, maar als er een collectebus voor mijn deur rammelde, wist ik hem blindelings te vinden. Ik draaide mijn zilveren beestje om en had zo altijd een donatie bij de hand voor het dierenasiel, de hartstichting, het reumafonds of de boot van het rode kruis. 

Ongemerkt ben ik veranderd. Guldens heb ik al lang niet meer. Maar harde euro’s eigenlijk ook niet. Ik sleep met plastic kaartjes, die ik ergens op leg of naast houd. Zo betaal ik boodschappen zonder wisselgeld. Zonder voorraad voor mijn varken. En als er dan weer een Goed Doel aan de deur staat, ontdek ik tot mijn schande dat mijn varken leeg is. Geen dubbeltje, geen kwartje, en zelfs geen stuiver. Kunnen de Goede Doelen vanaf morgen misschien een tikkie doen?