Column Erina: Eerste

De carnavalsvakantie is voorbij en deze week begint de uitkijk naar de meivakantie. Het is nog nat en donker buiten, maar weldra kan je weer zonder jas de straat op. De file op weg naar mijn werk was maandagmorgen weer net zo lang en langzaam als op een gewone maandag. 

De rij voor het koffieapparaat was ook precies als altijd, gebruikelijk lang. Maar toen ik tot halverwege mijn geduld had bewaard, schoot iedereen uit de rij opeens alle kanten op. Verbaasd keek ik om me heen. De collega’s waren naar verschillende hoeken van de hal gevlucht. Vanuit de verte stonden ze naar me te kijken. Nietsvermoedend nam ik een bekertje om onder het tuitje van de koffie te zetten, toen plots iemand begon te roepen. Had ik mijn handen ontsmet? En waarom droeg ik eigenlijk geen mondkapje? Ik begreep er niets van, tot iemand zei dat ik stond te hoesten. Hoesten? Ik? Ik moest er diep over nadenken en toen wist ik het: ik schraapte mijn keel. Er zat een kikker in. 

Volgens mij was er niets aan de hand. Maar nu je het zegt, eigenlijk heb ik al een paar dagen keelpijn. En ja, ik schraap zo nu en dan mijn keel omdat er steeds weer kikkers in zitten. Ben ik dan ziek? Is dit het begin van het einde? Ik was niet in Tilburg. En ook niet in Italië of Sittard. Carnaval vierde ik gewoon hier in de straat en het dorp. En verder dan de supermarkt kwam ik eigenlijk ook niet de afgelopen dagen. Of het zou de drogist moeten zijn, waar ik uiteraard op zoek ging naar desinfecterende handgel die allang was uitverkocht. 

Buiten doe ik mijn sjaal om. Voor de muts is het al weken veel te warm, dus daar kan het niet aan liggen. Een poos geleden kreeg ik een griepspuit. Daar hoor ik eigenlijk niemand meer over. Elk jaar wordt er weer gezegd dat die prik niet tegen alle griep kan inenten. Soms duikt een virusje op die niet in de cocktail zit. Dan kan je alsnog ziek worden, maar minder dan als je geen prik zou hebben gehad. Strikt genomen is dat het wereldnieuws van vandaag.

Zoals elk jaar na carnaval, was ik ook nu een beetje verkouden en maakte een beetje keelgeluiden. Het is elk jaar hetzelfde. Maar dit jaar helpt het om als eerste aan de beurt te zijn bij de koffie.