Nieuws - Column Erina Wammes

60 km per uur. Zo hard kunnen de dieren maximaal. Bij binnenkomst van De Maashorst word ik vrolijk welkom geheten. De snelheid staat op een bord als j... Lees verder

“Het gaat nu om de groep, niet meer om het individu” was de boodschap uit China. Daar zijn ze getraind om te denken in groepsbelang. Het is er heel ge... Lees verder

Nee hoor, ik ben niet ziek. En ja hoor, ik was van plan dat te blijven. Dus werk ik sinds deze week gezellig thuis. Ik bezet inmiddels een vast deel v... Lees verder

Een keer per jaar hebben we vergadering. De jaarvergadering. Hij is in het midden van het land en er is altijd iets feestelijks. Vandaag was er gebak.... Lees verder

De carnavalsvakantie is voorbij en deze week begint de uitkijk naar de meivakantie. Het is nog nat en donker buiten, maar weldra kan je weer zonder ja... Lees verder

Was het nou code geel? Of toch oranje? Voor de carnavalsoptocht was het in elk geval code rood. Die werd afgelast omdat het te hard ging waaien. Met w... Lees verder

Bloedprikken. Wat een gedoe. Ik moet ervoor naar een prikpost. Die blijkt in de hal van het bejaardenhuis. Er staan wat stoelen schots en scheef, waar... Lees verder

Mijn buurmeisje heette vroeger Ciara. Het was een lief kind dat haar naam eer aan deed. Eens was ze kwijt. Haar moeder kwam bij ons achterom vragen of... Lees verder

Hij is er weer. Warme truiendag. Eind van de week mogen we met onze eigen, zelfgebreide trui naar kantoor. Zodat mijn baas er blij van kan worden. Wan... Lees verder

Nog nooit heb ik mijn pompje met zeep zo snel leeg gebruikt. Ongeveer elk uur was ik mijn handen. Met veel water, veel zeep en een heleboel gespat en... Lees verder

Het is elf jaar geleden. Plus vier maanden. En nog twaalf dagen. Een zacht pootje vleide zich op mijn onderarm. Het vroeg om aandacht door voorzichtig... Lees verder

We wonen met z’n allen op een klein stukje land. Vooral bij het nieuwe jaar komen er steevast cijfers dat we weer met meer zijn geworden. De steden pr... Lees verder

Er zijn van die dagen dat je echt te vroeg wakker bent. Ik draai me dan nog eens om, maar slapen lukt niet meer. Om te kunnen besluiten of ik mijn bed... Lees verder

Ik werk in de stad. Of eigenlijk aan de rand van de stad. Op de hoek van de straat ligt een stukje groen. Het is over en vergeten. Vroeger stond er ee... Lees verder

Het is dit jaar alweer voor de derde keer. Twee jaar geleden hoefde je er nog niet zoveel mee. Maar vorig jaar verscheen de directeur opeens in zo’n o... Lees verder

Ze vliegen om mijn oren. Het ene nog beter dan het andere. En allemaal willen ze mijn aandacht. Vragen of ik met ze meedoe. Roepen dat dit de tijd van... Lees verder

Ze waren er weer: dichtgevroren ruiten van de auto, waar je niet veilig mee op weg kunt. Natuurlijk had ik me niet goed voorbereid. Daardoor moest ik... Lees verder

Ik werd er wakker van. De kou kwam zonder aankondiging door de kieren en gaten mijn slaapkamer binnen. Als ik mijn dekbed tot aan mijn kin optrok, tin... Lees verder

Ik heb een fantastische neef. Hij is de zoon van mijn zus en altijd vrolijk. Toen ik ging verhuizen, versjouwde hij mijn bank. Met een verfkwast maakt... Lees verder

Het was intussen donker. De takken aan de bomen, halfkaal door de ingezette herfst, drupten stilletjes hun overtollige water op de glinsterende trotto... Lees verder

Mijn oma was een stadse. Ze groeide op als dochter van de visboer en wist in de stad van bijna iedereen of hij van vis hield. En natuurlijk kende iede... Lees verder